Starachowice
Fot. Maciej Myszka
Duża hałdaMaciej Myszka
Pałac KulturyMaciej Myszka
Kościół Świętej TrójcyMaciej Myszka
Pałac KulturyMaciej Myszka
Zalew LubiankaMaciej Myszka
SzlakowiskoMaciej Myszka
Panorama MiastaMaciej Myszka
Zalew PasternikMaciej Myszka
Wielki PiecMaciej Myszka
Osiedle PołudnieMaciej Myszka
Kolej Wąskotorowaskw.org.pl
Park MiejskiMaciej Myszka
Informacje praktyczne
- Informacje szczegółoweZwińRozwiń
- Powiat:
- starachowicki
- Gmina:
- Starachowice
- Adres:
- Starachowice
- Szerokość geograficzna:
- 51.04225735885
- Długość geograficzna:
- 21.070404052734
- Region turystyczny:
- Starachowice i okolice
- Noclegi w okolicyZwińRozwiń
Hotel Senator
Hotel Senator to nie tylko komfortowe i pięknie urządzone pokoje, ale też SPA oraz nowocześnie wyposażone centrum konferencyjne. Do dyspozycji Gości hotel oddaje 92 pokoje, w tym 6 unikatowych apartamentów. Goście podczas swojego pobytu mogą także korzystać z Centrum Termalnego. Hotelowe Dream Spa oferuje bogate terapie relaksujące oraz zabiegi rewitalizujące.
- Starachowice, Bankowa 7
- (041) 274 03 90
Agroturystyka Stajnia pod Dębem
Stajnia pod Dębem to doskonały wybór dla wszystkich miłośników aktywnego wypoczynku na łonie natury. Gospodarstwo położone jest bowiem w malowniczej okolicy na obrzeżach Starachowic: w bezpośrednim sąsiedztwie zalewu Lubianka oraz Sieradowickiego Parku Krajobrazowego. Dogodna lokalizacja w pobliżu lasu i kąpieliska stwarzają doskonałe warunki do czynnego wypoczynku i pozwalają odpocząć od zgiełku miasta. Jazda konna po terenie rozległej leśnej przestrzeni daje możliwość wspaniałego relaksu i nieograniczone możliwości obcowania z naturą.
- Starachowice, ul. Podlesie 78
- (41) 273 15 88
Noclegi - Andrzej Nowak
Obiekt znajduję się w Starachowicach. Właściciel do dyspozycji gości przeznaczył 20 miejsc noclegowych, w dwu i trzyosobowych pokojach. Wokół obiektu znajduje się piękny ogród z oczkiem wodnym, przy którym można spędzać przyjemnie czas. Na terenie obiektu jest również miejsce na zrobienie grilla. Dla miłośników aktywnego wypoczynku w cenie wynajęcia pokoju możliwość skorzystania z kortu tenisowego, bilarda, stołu tenisowego oraz wypożyczenia rowerów turystycznych. Agroturystyka Pana Andrzeja to świetna baza wypadowa do zwiedzania województwa świętokrzyskiego.
- Starachowice, ul. Iłżecka 171
- 604 418 540
Opis
STARACHOWICE
Rejon środkowego biegu rzeki Kamiennej, niezwykle bogato wyposażony przez przyrodę w bogactwa naturalne (glebowe, leśne i mineralne) tętnił życiem gospodarczym przez tysiące lat od starszej epoki Kamiennej. W pierwszych wiekach naszej ery przebiegał tędy szlak kupców z zakarpackich prowincji rzymskich, Dacji i Panonii.
Muzeum Przyrody i Techniki w Starachowicach
Na północnych zboczach Gór Świętokrzyskich dymiły tysiące pieców hutniczych wytapiających żelazo z rud. Zasiedlenie terenów środkowego biegu rzeki Kamiennej, na odcinku dzisiejszych Starachowic, odbywało się zapewne z biegiem rzeki, wzdłuż której prawego brzegu, przechodził już w XII wieku ważny trakt handlowy. Stosunki własnościowe na tym obszarze, które zaważyły poważnie na przyszłym rozwoju gospodarczym i przestrzennym Starachowic, ustaliły się już w XII wieku.
Część położona na południe od Starachowic przechodzi w początku XII wieku, dzięki nadaniu Bolesława Krzywoustego, w ręce Benedyktynów na świętym Krzyżu. Tereny położone na północ od miasta stają się własnością lokowanego w 1179 roku klasztoru Cystersów w Wąchocku. Siedzibą administracyjną Cystersów był Wąchock obdarzony prawami miejskimi 1454 r. przez Kazimierza Jagiellończyka, zaś Benedyktyni przekształcili w 1624 r. swoją osadę młyńską w Wierzbniku na miasto. Starachowice powstały prawdopodobnie około połowy XV wieku, jako osada przemysłowa przy kuźnicy założonej przez nieznanego przedsiębiorcę, być może Starzecha.
Dokument z 1547 r. wymienia istniejącą już kopalnię o nazwie "Minera Starzechowska". Równolegle pojawia się nazwa "Ruda Starzechowska" początkowo na określenie kuźnicy, późnej całej osady. Rudy, czyli kuźnice istniejące w tym samym miejscu notowane były w dokumentach pod różnymi nazwami. Nazwy te wywodziły się od miejscowości, na terenie, których były zlokalizowane bądź od nazwisk mistrzów, którzy je prowadzili. W przypadku Rudy Starzechowskiej można ją utożsamiać z kuźnicą wymienianą przez Długosza znajdującą się we wsi Krzyszowa Wola. Wydaje się prawdopodobne, że potomkowie Starzecha, czyli Starzechowice uzyskali od Cystersów przywilej założenia wsi przy swojej kuźnicy, bowiem byli oni wówczas (tj. około 1530 r.) dość zamożną rodziną kuźnicką.
Kuźnice rozwijały się nadal intensywnie, prawdopodobnie dzięki zamówieniu kół armatnich przez Stefana Batorego (około 1571 r.). Wydarzenia 1789 r., mianowicie zastosowanie wielkich pieców oraz konfiskata za odszkodowaniem istniejących dóbr zapoczątkowały rozbudowę górnictwa i hutnictwa. Obecne Starachowice Wschodnie (do 1939 r. Wierzbnik) założone były przez zakon Benedyktynów ze Świętego Krzyża, jako osada młyńska. Król Zygmunt III Waza w 1624 r. nadał miastu prawa magdeburskie, pozwolenie na targ i jarmarki.
Bujny rozkwit przemysłu na tych ziemiach przypada na wiek XIX. Szczególne zasługi w tej dziedzinie położył Stanisław Staszic i ówczesny minister skarbu Ksawery Drucki-Lubecki. Staszic zaproponował usytuowanie wzdłuż koryta rzeki Kamiennej rzędu zakładów metalurgicznych w kolejności według prawideł procesu technologicznego, a więc najpierw zakłady wzbogacania rud i wielkie piece, potem zakłady świeżenia surówki wytwarzające półwyroby, na koniec warsztaty wyrobów handlowych. Wszystkie te jednostki miały stanowić jedno przedsiębiorstwo, czyli tzw. "ciągły zakład fabryk żelaznych na rzece Kamiennej".
Część położona na południe od Starachowic przechodzi w początku XII wieku, dzięki nadaniu Bolesława Krzywoustego, w ręce Benedyktynów na świętym Krzyżu. Tereny położone na północ od miasta stają się własnością lokowanego w 1179 roku klasztoru Cystersów w Wąchocku. Siedzibą administracyjną Cystersów był Wąchock obdarzony prawami miejskimi 1454 r. przez Kazimierza Jagiellończyka, zaś Benedyktyni przekształcili w 1624 r. swoją osadę młyńską w Wierzbniku na miasto. Starachowice powstały prawdopodobnie około połowy XV wieku, jako osada przemysłowa przy kuźnicy założonej przez nieznanego przedsiębiorcę, być może Starzecha.
Dokument z 1547 r. wymienia istniejącą już kopalnię o nazwie "Minera Starzechowska". Równolegle pojawia się nazwa "Ruda Starzechowska" początkowo na określenie kuźnicy, późnej całej osady. Rudy, czyli kuźnice istniejące w tym samym miejscu notowane były w dokumentach pod różnymi nazwami. Nazwy te wywodziły się od miejscowości, na terenie, których były zlokalizowane bądź od nazwisk mistrzów, którzy je prowadzili. W przypadku Rudy Starzechowskiej można ją utożsamiać z kuźnicą wymienianą przez Długosza znajdującą się we wsi Krzyszowa Wola. Wydaje się prawdopodobne, że potomkowie Starzecha, czyli Starzechowice uzyskali od Cystersów przywilej założenia wsi przy swojej kuźnicy, bowiem byli oni wówczas (tj. około 1530 r.) dość zamożną rodziną kuźnicką.
Kuźnice rozwijały się nadal intensywnie, prawdopodobnie dzięki zamówieniu kół armatnich przez Stefana Batorego (około 1571 r.). Wydarzenia 1789 r., mianowicie zastosowanie wielkich pieców oraz konfiskata za odszkodowaniem istniejących dóbr zapoczątkowały rozbudowę górnictwa i hutnictwa. Obecne Starachowice Wschodnie (do 1939 r. Wierzbnik) założone były przez zakon Benedyktynów ze Świętego Krzyża, jako osada młyńska. Król Zygmunt III Waza w 1624 r. nadał miastu prawa magdeburskie, pozwolenie na targ i jarmarki.
Bujny rozkwit przemysłu na tych ziemiach przypada na wiek XIX. Szczególne zasługi w tej dziedzinie położył Stanisław Staszic i ówczesny minister skarbu Ksawery Drucki-Lubecki. Staszic zaproponował usytuowanie wzdłuż koryta rzeki Kamiennej rzędu zakładów metalurgicznych w kolejności według prawideł procesu technologicznego, a więc najpierw zakłady wzbogacania rud i wielkie piece, potem zakłady świeżenia surówki wytwarzające półwyroby, na koniec warsztaty wyrobów handlowych. Wszystkie te jednostki miały stanowić jedno przedsiębiorstwo, czyli tzw. "ciągły zakład fabryk żelaznych na rzece Kamiennej".
Z przeglądu warunków terenowych wynikało, że Starachowice nadają się na jego punkt centralny. Stanisław Staszic pozostawił po swej działalności wspaniały zespół zakładów hutniczych, których pozostałości wzbudzają do dziś podziw znawców. W 1824 r. przybył w okolice Starachowic minister skarbu Ksawery Drucki-Lubecki w towarzystwie znawców przedmiotu. Ocenił on krytycznie poczynania Staszica, co było m. in. przyczyną jego dymisji, a sam przejął cały resort pod swoją administrację. Opracowanie planów rozbudowy Zagłębia Staropolskiego zlecił głównemu doradcy technicznemu ministerstwa Fryderykowi Lempe. Od 1827 r. rozpoczęło się stopniowe wprowadzanie w życie planu Lempego. Odrodzona w 1918 r. Polska zastała przestarzałe już obiekty hutnicze. W 1921 r.podjęto w Warszawie decyzję budowy fabryki zbrojeniowej w okolicach Starachowic, co stworzyło miastu szansę szybkiego rozwoju.
Przed wrześniem 1939 r. szczególnie w okresie tworzenia tzw. Centralnego Okręgu Przemysłowego, Starachowice były znane, jako producent dział polowych, haubic, a przede wszystkim armat przeciwpancernych i przeciwlotniczych. Miasto Starachowice w swych obecnych granicach administracyjnych rozwinęło się z trzech jednostek genetycznych, a mianowicie:
- z miasta Wierzbnika
- z osady fabrycznej Starachowice
- ze wsi Górniki
W 1939 r. nastąpiło połączenie tych trzech jednostek w jeden organizm miejski WIERZBNIK - STARACHOWICE (od 1949 r. - Starachowice) z liczbą ludności około 25 tyś. W 1939 r. władze hitlerowskie podporządkowały starachowicką fabrykę koncernowi Herman Góring Werke (produkcja części łodzi podwodnych, amunicji artyleryjskiej, itp.).Miasto weszło w nowy okres swego istnienia, jako bardzo zniszczone. Barbarzyńska działalność okupanta zniszczyła podstawy gospodarki, oświaty i kultury. Straty ludności polskiej Starachowic wynosiły około 3 tyś. osób. Spis powszechny ludności z lutego 1946 r. wykazał 18569 mieszkańców w mieście. Pierwsze wykonane prace na rzecz miasta, to uruchomienie wodociągów, elektrowni i odbudowa mostów.W fabryce podjęto produkcję dla potrzeb rolnictwa i budownictwa.Od 1946 do 1968 roku następuje podwojenie się liczby mieszkańców. Podstawą rozbudowy Starachowic była decyzja z 1948 r. o lokalizacji w Starachowicach Fabryki Samochodów Ciężarowych. W 1952 r. wydzielono miasto Starachowice z powiatu iłżeckiego.
- z miasta Wierzbnika
- z osady fabrycznej Starachowice
- ze wsi Górniki
W 1939 r. nastąpiło połączenie tych trzech jednostek w jeden organizm miejski WIERZBNIK - STARACHOWICE (od 1949 r. - Starachowice) z liczbą ludności około 25 tyś. W 1939 r. władze hitlerowskie podporządkowały starachowicką fabrykę koncernowi Herman Góring Werke (produkcja części łodzi podwodnych, amunicji artyleryjskiej, itp.).Miasto weszło w nowy okres swego istnienia, jako bardzo zniszczone. Barbarzyńska działalność okupanta zniszczyła podstawy gospodarki, oświaty i kultury. Straty ludności polskiej Starachowic wynosiły około 3 tyś. osób. Spis powszechny ludności z lutego 1946 r. wykazał 18569 mieszkańców w mieście. Pierwsze wykonane prace na rzecz miasta, to uruchomienie wodociągów, elektrowni i odbudowa mostów.W fabryce podjęto produkcję dla potrzeb rolnictwa i budownictwa.Od 1946 do 1968 roku następuje podwojenie się liczby mieszkańców. Podstawą rozbudowy Starachowic była decyzja z 1948 r. o lokalizacji w Starachowicach Fabryki Samochodów Ciężarowych. W 1952 r. wydzielono miasto Starachowice z powiatu iłżeckiego.
Główne zabytki Starachowic:
- Zespół Zakładu Wielkopiecowego z XIX w. - Najstarsze budynki z ok. 1840 r., większość obiektów technicznych z okresu gruntownej przebudowy, ukończonej w 1899. W ruinie znajduje się jeden z najstarszych budynków dawnej dyrekcji huty; całość zakładu metalurgicznego i towarzyszące mu urządzenia techniczne: wieża wyciągowa, nagrzewnice powietrza, odpylniki gazu wielkopiecowego, kotłownia oraz zasługująca na szczególną uwagę maszyna parowa - eksponat Powszechnej Wystawy Światowej w Paryżu 1889 r., tworzą jedyny zachowany w Europie kompletny hutniczy ciąg technologiczny.
- hala dawnej maszynowni, ob. łaźnia
- dwie hale odlewnicze, ob. cegielnia
- dmuchawa parowa
- kotłownia
- dawny budynek administracyjny
- kanał górny i dolny
Dzisiejszy krajobraz założenia staszicowskiego "ciągłych fabryk żelaza na rzece Kamiennej" tworzą pozostałości klasycystycznych budowli: hala lejnicza aranżowana na cele wystawiennicze, maszynownia z warsztatami artystycznymi oraz tarasowe założenie hutnicze i obiekty układu hydrotechnicznego z podziemnym sklepionym kanałem wodnym o długości 240 m.
- Zespół Zakładu Wielkopiecowego z XIX w. - Najstarsze budynki z ok. 1840 r., większość obiektów technicznych z okresu gruntownej przebudowy, ukończonej w 1899. W ruinie znajduje się jeden z najstarszych budynków dawnej dyrekcji huty; całość zakładu metalurgicznego i towarzyszące mu urządzenia techniczne: wieża wyciągowa, nagrzewnice powietrza, odpylniki gazu wielkopiecowego, kotłownia oraz zasługująca na szczególną uwagę maszyna parowa - eksponat Powszechnej Wystawy Światowej w Paryżu 1889 r., tworzą jedyny zachowany w Europie kompletny hutniczy ciąg technologiczny.
- hala dawnej maszynowni, ob. łaźnia
- dwie hale odlewnicze, ob. cegielnia
- dmuchawa parowa
- kotłownia
- dawny budynek administracyjny
- kanał górny i dolny
Dzisiejszy krajobraz założenia staszicowskiego "ciągłych fabryk żelaza na rzece Kamiennej" tworzą pozostałości klasycystycznych budowli: hala lejnicza aranżowana na cele wystawiennicze, maszynownia z warsztatami artystycznymi oraz tarasowe założenie hutnicze i obiekty układu hydrotechnicznego z podziemnym sklepionym kanałem wodnym o długości 240 m.
Hala Lejnicza
- budynek administracyjny dozorcy hutniczego z ok. 1840 r. (obecnie Muzeum Regionalne PTTK oraz siedziba i schronisko PTTK)
- budynek mieszkalny z ok. 1840 r. przy ul. Sportowej, należący niegdyś do osiedla fabrycznego przy zakładzie wielkopiecowym,
- Kościół p.w. św. Trójcy, wzniesiony w 1681 r., gruntownie przebudowany w końcu XIX w.,
- budynek mieszkalny z ok. 1840 r. przy ul. Sportowej, należący niegdyś do osiedla fabrycznego przy zakładzie wielkopiecowym,
- Kościół p.w. św. Trójcy, wzniesiony w 1681 r., gruntownie przebudowany w końcu XIX w.,
- Starachowicka Kolej Dojazdowa (Wąskotorowa) - wszystkie tory, rozjazdy i przepusty
- Budynek dawnej poczty przy ul. Spółdzielczej z 2 poł. XIX w. Był to pierwszy, poza kościołem, murowany budynek w dawnym mieście Wierzbnik,
- cmentarz żydowski, jeden z największych w regionie, powstał pod koniec XIX wieku i funkcjonował do 1946 roku,
- cmentarz katolicki przy ul. Iłżeckiej, założony ok. 1860, zachowało się około 30 nagrobków z XIX w., m.in. Józefa Szajbo, zarządcy zakładu metalurgicznego w Brodach Iłżeckich, oficera w powstaniu styczniowym 1863,
- dawny zespół fabryczny z 1 połowy XIX w. w dzielnicy Michałów,
- zwarty zespół zabudowy mieszkalnej i usługowej z okresu międzywojennego, obejmujący dom dyrektora zakładów zbrojeniowych (obecnie przedszkole), budynek nadleśnictwa (obecnie w użytkowaniu Związku Harcerstwa Polskiego, dom kultury, kolonię urzędniczą i kolonię robotniczą. Cenny drewniany kościół p.w. Wszystkich Świętych spłonął w latach 80. XX w. Z kościoła ocalały malowane temperą na desce obrazy autorstwa Zofii Baudoin de Courtenay.
- cmentarz żydowski, jeden z największych w regionie, powstał pod koniec XIX wieku i funkcjonował do 1946 roku,
- cmentarz katolicki przy ul. Iłżeckiej, założony ok. 1860, zachowało się około 30 nagrobków z XIX w., m.in. Józefa Szajbo, zarządcy zakładu metalurgicznego w Brodach Iłżeckich, oficera w powstaniu styczniowym 1863,
- dawny zespół fabryczny z 1 połowy XIX w. w dzielnicy Michałów,
- zwarty zespół zabudowy mieszkalnej i usługowej z okresu międzywojennego, obejmujący dom dyrektora zakładów zbrojeniowych (obecnie przedszkole), budynek nadleśnictwa (obecnie w użytkowaniu Związku Harcerstwa Polskiego, dom kultury, kolonię urzędniczą i kolonię robotniczą. Cenny drewniany kościół p.w. Wszystkich Świętych spłonął w latach 80. XX w. Z kościoła ocalały malowane temperą na desce obrazy autorstwa Zofii Baudoin de Courtenay.
Lokalizacja
Hidden text line that is needed to fix map width